Diferencias entre las universidades de Polonia y México
Wersja po polsku
Para mí, uno de los temas más interesantes para comentar sobre las diferencias entre Polonia y México, es la educación. En está publicación me centraré en las universidades, pero no tocaré el caso de las privadas, ya que incluso en un mismo país, los costos y sus programas defieren mucho entre sí.
En Polonia,
la educación superior en universidades públicas es gratuita para todos los grados
(licenciatura, maestría y doctorado).
Además de que la obtención del grado (título) tiene costo simbólico.
En México, la educación superior no es gratuita, pero la licenciatura es barata en las universidades públicas.
Para ésta, se pagan cuotas semestrales de aproximadamente 1000 a 3000 pesos. Sin embargo, los costos
de titulación en muchas universidades públicas son muy elevados, se puede llegar a pagar de 5000 a 15000
por todo el procedimiento.
La maestría tiene costos mucho más elevados que licenciatura, las
cuotas semestrales pueden llegar a ser de más de 10000 en las universidades públicas.
El doctorado puede ser considerado como gratuito, como casi no hay estudiantes,
casi todos son apoyados con becas.
En Polonia, cerca de 20 años atrás el crecimiento de la población empiezo a bajar (ahora es incluso negativo
como en la mayor parte de Europa) por lo que cada vez hay menos jóvenes, y con ello pocos estudiantes.
Recientemente, el número de aspirantes a las diferentes universidades de Polonia
no es muy superior al número de lugares disponibles (pero hace más de 10 años eran de 10-20 personas por lugar disponible en
las carreras más populares).
Para la elección de los candidatos, la universidad se basa en las puntuaciones de un examen nacional de conocimientos generales ("matura") que todo los alumnos realizan al terminar preparatoria. Pero teniendo pocos aspirantes, la universidades son más accesibles a la hora de elegir.En México, en contraste con Polonia, hay mucha gente joven (muy alto crecimiento de la población), por lo que hay más estudiantes. La elección de los candidatos varía en cada universidad. La mayoría de las universidades públicas aplica un examen de conocimientos generales, con énfasis en los campos de estudio que van ligados a la carrera que el aspirante escogió. Cada año, la mayor parte de los aspirantes a universidades son rechazados.
En las universidades públicas mexicanas, la licenciatura/ingeniería tiene una duración de 4-5 años (clases). Pero en la mayoría de los casos, los alumnos tardan de 1-2 años más para cumplir todos con los requisitos de titulación. Los requisitos en general son: servicio social, prácticas profesionales, tesis (incluyendo su defensa) o su equivalente(*). Además de lidiar con toda la molesta burocracia que cada uno de estos requisitos ocasiona. Por lo que, no todos los que concluyen las clases de su carreras obtienen el grado de estudios.
La maestría en Polonia tiene una duración de dos años como en México y los requisitos para la obtención del título, también son parecidos a los de México (completar los cursos + la tesis + su defensa). Como en Polonia es más corta la licenciatura y obtienen el título inmediatamente al finalizar ésta (21-22 años), la mayoría de los titulados aún no están interesados en trabajar, por lo que ingresan directamente a la maestría. Así que, la mayoría de los polacos con licenciatura también tienen maestría.
En contraste con México, donde después de obtener el título de licenciatura (24-25 años) muchos prefieren salir al campo laboral. Además como mencioné anteriormente, las maestrías son caras y la obtención de becas no es tan fácil. Como hay muy pocos estudiantes de maestría, en algunas facultades, puede suceder que cada uno de los estudiantes tenga su propio escritorio en algún cubículo de la universidad. Ésto ayuda a los estudiantes, ya que muchos no necesariamente viven cerca de sus universidades, éstas no tienen dormitorios. En cambio, en Polonia, las universidades ofrecen dormitorios a un lado de las facultades para los alumnos de licenciatura/maestría que vienen de otras ciudades.
El caso del doctorado en Polonia es similar al de México en duración (4-6 años) y dificultad/requisitos para la obtención del grado. Por lo que en Polonia al igual que en México, casi nadie tiene doctorado.
Tengo la impresión que la gente con educación superior, incluso solo licenciatura son mas respetados por la sociedad en México que en Polonia. Como dato curioso, en México, las personas usan en conversaciones informales el título de licenciado/ingeniero. En Polonia, sólo se utilizan los títulos en documentos oficiales.
Por supuesto, se podría comentar más sobre el tema, pero por ahora sólo compartí un poco de lo que consideré más importante.
 |
| UMK |
 |
| UMK |
 |
| UAQ |
 |
| UAQ |
Las fotografías mostradas en el texto son de la Universidad Nicolás Copérnico en Toruń (UMK) y de la Universidad Autónoma de Querétaro (UAQ), mi querida universidad :).
(*) Se pueden elegir otras formas de titulación en lugar de tesis, tales como: escribir material didáctico, proyectos (que pueden ser compartidos), cursos pagados con reporte, reporte detallado de experiencia de específicas prácticas profesionales, entre otras. La forma de titulación es escrita en el diploma, la tesis es tratada como la forma de titulación más prestigiosa. [retorna al texto]
Ir a comentarios
Różnice między uczelniami w Polsce i Meksyku
Versión en Español
Jednym z najciekawszych dla mnie tematów do komentowania różnic pomiędzy Polską a Meksykiem jest edukacja. W tej notatce skupię się na szkołach wyższych, ale pominę wątek prywatnych uczelni, jako, że nawet w obrębie jednego kraju te szkoły, ich programy i koszty sporo się różnią.
W Polsce nauka na uczelniach publicznych jest darmowa na wszystkich stopniach
(licencjat, studia magisterskie i doktoranckie).
Natomiast uzyskanie dyplomu (tytułu) to koszt symboliczny.
W Meksyku studiowanie nie jest darmowe, ale studia licencjackie na uniwersytetach publicznych są tanie.
Płaci się około 1000-3000 MXN (1 MXN = 0,25 PLN) za semestr. Tym niemniej, koszty
związane z wystawieniem dyplomu są wysokie na większości uczelni, mogą wynieść 5000-15000 MXN
za całą procedurę.
Studia magisterskie kosztują dużo więcej niż licencjackie, koszty
semestralne sięgają ponad 10000 MXN na uczelniach publicznych.
Natomiast studia doktoranckie uważane są za darmowe, gdyż z powodu niewielkiej liczby
doktorantów prawie wszyscy mogą liczyć na różne stypendia.
W Polsce około 20 lat temu przyrost naturalny ludności zaczął spadać (teraz jest nawet ujemny,
jak w większej części Europy) przez co każdego roku jest coraz mniej młodych ludzi, a więc i studentów.
W ostatnich latach liczba kandydatów na uczelniach w Polsce
nie była dużo wyższa niż liczba miejsc na studiach (ale ponad 10 lat temu bywało nawet
10-20 osób na jedno miejsce na popularnych kierunkach).
W celu selekcji kandydatów na studia,
uczelnie bazują na punktacji państwowego egzaminu z wiedzy ogólnej (maturze),
do którego podchodzą wszyscy uczniowie na koniec szkoły średniej.
Z powodu małej liczby kandydatów,
dostać się na studia jest łatwiej niż dawniej.
W Meksyku, w przeciwieństwie do Polski, jest dużo młodych ludzi (bardzo wysoki przyrost naturalny), stąd i studentów jest więcej. Selekcja kandydatów różni się w zależności od uczelni. Większość publicznych szkół wyższych organizuje egzamin wstępny z wiedzy ogólnej, ale z naciskiem na dziedzinę związaną z wybieranym kierunkiem. Co roku większa część kandydatów na studia jest odrzucana.
Na meksykańskich uczelniach publicznych studia licencjackie/inżynierskie trwają 4-5 lat (zajęcia). Ale często studenci przedłużają ten okres o rok-dwa aby spełnić wszystkie wymagania związane z uzyskaniem dyplomu. Najczęściej są to: prace społeczne, praktyki zawodowe, przygotowanie pracy licencjackiej (i jej obrona) lub jej równoważnika(*) . Co więcej, trzeba przebrnąć przez długie i uciążliwe biurokratyczne procedury związane z powyższymi działalnościami. Z tych powodów nie wszyscy kończący studia licencjackie dają radę wytrwać w staraniach by uzyskać tytuł.
Studia magisterskie w Polsce trwają dwa lata jak w Meksyku i ich przebieg jest podobny (ukończenie kursów + praca magisterska + obrona). Jako że w Polsce studia licencjackie są krótsze, a uzyskanie tytułu praktycznie natychmiastowe (w wieku ok. 21-22 lat), większa część studentów po licencjacie jeszcze nie myśli o zakończeniu edukacji i pójściu do pracy, więc bezpośrednio po zakończeniu idzie na studia magisterskie. Co za tym idzie, większość Polaków z licencjatem posiada również tytuł magistra.
W przeciwieństwie do Meksyku, gdzie po uzyskaniu tytułu licencjata (w wieku 24-25) większość postanawia zakończyć edukację i zacząć szukać pracy. Co więcej, jak wspomniałam wyżej, studia magisterskie są drogie a uzyskanie stypendiów trudne. Ponieważ magistrantów jest mało, na niektórych wydziałach zdarza się, że każdy z nich dostaje swoje własne biurko w dzielonym gabinecie. Jest to przydatne, gdyż wielu studentów mieszka niekoniecznie blisko uczelni, a te nie oferują akademików. Natomiast w Polsce uniwersytety mają akademiki dla studentów pochodzących z innych miast, i najczęściej zlokalizowane są one blisko wydziałów.
Czas trwania studiów doktoranckich w Polsce jest podobny jak w Meksyku (4-6 lat), podobne są również stopień trudności i wymagania do uzyskania stopnia. Dlatego i w Polsce i w Meksyku, podobna (niewielka) liczba ludzi posiada doktorat.
Odnoszę wrażenie, że ludzie z wyższym wykształceniem, w tym tylko z licencjatem są bardziej szanowani w Meksyku niż w Polsce. Wyrazem tego może być na przykład fakt, że w Meksyku ludzie częściej tytułują się (licencjatem/magistrem) również w nieformalnych rozmowach. W Polsce tytułów używa się właściwie tylko w oficjalnych dokumentach.
Oczywiście można by się jeszcze długo rozpisywać o różnicach i podobieństwach edukacji w Polsce i w Meksyku, na razie podzieliłam się tylko kilkoma uwagami, które uważam za najistotniejsze.
|
| UMK |
|
| UMK |
|
| UAQ |
|
| UAQ |
Zdjęcia w tekście powyżej przedstawiają budynki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (UMK) i Autonomicznego Uniwersytetu Querétaro (UAQ), mojej uczelni :).
(*) Do wyboru są też inne formy uzyskania tytułu licencjata, zamiast pisania pracy, jak: przygotowanie materiałów dydaktycznych, projekty (w tym kilkuosobowe), płatne kursy zakończone sprawozdaniem, szczegółowe raporty z przebiegu niektórych rodzajów praktyk i in. Forma uzyskania tytułu jest potem wpisana na dyplomie. Jednak dyplom jest uznawany za najbardziej wartościowy w przypadku, gdy został przyznany na podstawie obrony pracy licencjackiej. [wróc do tekstu]
Powiedziałabym, że napisanie pracy i praktyki są w Polsce powszechne. Ciekawi mnie, na jakich studiach nie trzeba bronić pracy. Czy mogłabyś rozwinąć wątek?
ResponderEliminarW Polsce, w mniejszości, są też studia jednolite (pięcioletnie). Po ich zakończeniu uzyskuje się tytuł magistra. Dotyczą one takich kierunków jak prawo czy psychologia.
I są też podyplomowe (trwające zazwyczaj rok lub dwa lata), lecz płatne (ceny zależą od kierunku i uczelni - może to być 500 zł/semestr, ale i nawet 2000 zł/semestr. Można uczyć się też wieczorowo bądź zaocznie (odpłatnie, choć coraz częściej, ze względu na niż demograficzny, tworzy się grupy wieczorowe na studiach stacjonarnych, dzięki czemu nie płaci się za naukę).
EliminarSłyszałam w rozmowach z Polakami że bywają studia, na których licencjat wymaga tylko zdania egzaminu (bez pisania pracy). Nie pamiętam, jakie to studia. Ale magister wymaga zawsze napisania pracy mgr.
EliminarPozdrawiam i dziękuję za ciekawe komentarze!